Lees hier een review: 

​

Portretschilderen als de Fauvisten, onder leiding van Marieke Warmelink, zondag 11-08-2024.

Wat hadden we op deze stralende zondag een heerlijke middag!
Bij binnenkomst bleek de grote tafel in lokaal 1 van Perspectief vol te liggen met boeken over de Fauvisten. En portretten van Matisse, Derain, de Koninck en anderen keken je al aan. Ook lagen er minidoekjes, penselen, wat verf en andere benodigdheden.

​

Een uitstekende voorbereiding van Marieke Warmelink, die veel zin had om ons wat bij te leren.

Na een korte inleiding over de Fauves, een kortdurende ‘woeste’ schilders-stroming, ontstaan in Frankrijk, die belangrijk was tussen 1905 en 1908, gingen wij, tien cursisten, aan de slag.

​

Om tot de grote uitdaging te komen, moesten wij eerst een aantal beproevingen doorstaan. De eerste beproeving was om de ruimte te leren kennen door in vijf minuten met potlood een snelle schets van de omgeving te maken.

Er ontstonden ramen, deuren, tafels, kasten, alles schots en scheef, want we hadden geen lineaal.

Hoe sneller we dat deden, hoe beter, want we moesten lekker los komen.

De tweede beproeving was om met potlood met je verkeerde hand en in één lijn een portret te tekenen, het voorbeeldportret moest op de kop gehouden worden. En ja hoor, de geportretteerden stroomden binnen, ondersteboven, met deuken in de wangen, scheve neuzen, te hoog of te laag geplaatste oren, de haren beneden, de kin boven. Achter elkaar zweefden deze lijnfiguurtjes het tekenlokaal in, de ene nog koddiger dan de andere.
Deze lijnfiguren mochten toekijken bij onze derde beproeving, namelijk, een kleurenstudie maken op een mini-mini doekje. Eindelijk mochten we onze acrylverf gebruiken.

3

Potten acrylverf, vooral de primaire kleuren, door de cursisten meegenomen, gingen open. Lekker uitproberen, de kleuren stevig laten confronteren met elkaar, want dat deden de Fauvisten, bijvoorbeeld geel tegen blauw en rood tegen groen.

Het moest choquerend zijn voor de kijker. Hoe meer, hoe beter. De kleurproefjes van ons werden bij elkaar gelegd tot een groot mozaïek en werden bekeken.

En dan eindelijk mochten we met de uitdaging beginnen. We waren nu door de proeven voldoende gekneed. We waren los gekomen, we hadden durf gekregen en we hadden een idee van een goed kleurgebruik gekregen.
Het werd muisstil in lokaal 1. En we werkten allemaal hard om iets heel moois uit te broeden, de anderen vergetend en zelfs wegvallend.

En ja hoor, langzaamaan kwamen de geportretteerden binnendruppelen, een moeder, een dochter, een man, een grote hoed met Maxima daaronder, een paar dubbelgangers, en zelfs een paar naakten. Steeds duidelijker werden hun gestaltes. En ze mengden zich tussen de lijnfiguren. Het werd druk in lokaal 1. En met elkaar hadden we een groot feest. De nieuwe ‘mensen’ hadden schitterende felle kleuren gekregen, en de kleur van de gezichten was paars, blauw of spierwit, veel mooier dan onze oninteressante huidskleur.

4

En het hoogtepunt van het feest was, dat stiekum Modigliani en Matisse door de ramen naar binnen gluurden en zich afvroegen of dat gestolen schilderijen van hen waren. Na de boel opgeruimd en kopjes afgewassen te hebben, gleden we langzaam terug naar de realiteit van nu en reden we tevreden, nog mijmerend over dit sprookjesavontuur, naar huis terug.

Aritia van Oven